W jaki sposób czytać oznaczenia śrub?

Oznaczenia śrub znajdują się na łbach i składają się z symboli literowych oraz cyfrowych, które informują o wytrzymałości. Znajomość oznakowani umieszczanych na śrubach i umiejętność ich interpretacji znacznie ułatwia zakup odpowiedniego rodzaju śruby. Przyjrzyjmy się zatem najważniejszym parametrom i ich oznaczeniom.

Na każdej śrubie znajdują się oznaczenia literowe A, B i C, które wskazują na klasę dokładności śruby:

• A – klasa dokładna
• B – klasa średniodokładna
• C – klasa zgrubna

Obok liter znajdują się cyfry, które wskazują na klasy wytrzymałości mechanicznej definiowane wskaźnikiem Rm i Re. Pierwsza cyfra zawsze oznacza wartość granicy na rozciąganie Rm, a druga granicę plastyczności Re:

• Rm – wskazuje na naprężenia, jakie może przenieść śruba, odkształcając się aż do całkowitego zerwania.
• Re – naprężenia, do jakich śruba jest w stanie plastycznie się rozciągać. Wskaźnik Re podawany jest w ujęciu procentowym w stosunku do wytrzymałości na rozciąganie.

Poza tym klasy śrub dzielą się na dwie kategorie definiujące klasy wytrzymałości:

• Śruby zwykłe - 4.6, 4.8, 5.6, 5.8, 6.8;
• Śruby o podwyższonej wytrzymałości - 8.8, 10.9, 12.9.

Warto pamiętać, że im wyższe oznaczenie, tym śruba jest twardsza i jednocześnie bardziej krucha, co wynika z wysokiej zawartości węgla w stopie.

Norma DIN, PN i ISO

Aktualnie obowiązuje kilka norm opisujących sposoby oznaczenia śrub. Mowa o niemieckiej normie DIN, polskiej normie PN i międzynarodowej normie ISO. Wszystkie trzy normy odnoszą się do kształtu śruby i jej wytrzymałości. Parametr M wskazuje na grubość łba i średnicę gwintu a oznaczenia cyfrowe wskazują na szerokość i długość śruby bez gwintu. Ostatnie dwie litery dotyczą powłoki ochronnej, jaką zastosowano przy produkcji śruby. Przykładowo, oznaczenie OC oznacza, że śruba jest ocynkowana.