Co trzeba wiedzieć o rodzajach gwintów w śrubach?

Gwint znajduje się na każdej śrubie i jest rowkowym nacięciem ukształtowanym w sposób spiralny. Gwinty dzielą się na zewnętrzne i wewnętrzne, a kompletny system mocowania dobiera się pod względem kształtu. Gwint zewnętrzny może mieć kształt stożka lub walca. Gwinty łączą się poprzez ruch obrotowy jednego z elementów.

Gwinty dzielą się na pojedyncze, dwukrotne i wielokrotne. Można je rozróżnić także pod względem innych cech, czyli:

• Kształtu
• Przeznaczenia
• Skoku
• Sposobu skręcania

Wyróżniamy gwinty o kształcie prostokątnym, okrągłym, trójkątnym, stożkowym i walcowym. Pod względem przeznaczenia gwinty dzielą się na pociągowe i złączne, a jeśli chodzi o skok, to gwinty dzielimy na drobnozwojowe i grubozwojowe. W zależności od śruby sposób skręcania może być prawy lub lewy. Co ważne, gwint może znajdować się na całej długości trzpienia lub tylko na jego części.

Gwinty metryczne

Istnieje także podział gwintów ze względu na system miar. Gwinty znormalizowane normą PN to gwinty metryczne. Ich cechą wspólną jest kąt zarysu, który wynosi 60 stopni. Taki gwint ma zdolność samohamowania i gwarantuje dobrą stabilność połączenia śrubowego. Wymiary skoku w gwintach metrycznych podaje się w milimetrach i oznacza literą M. W przypadku gwintów stosowanych w hydraulice i gazownictwie stosuje się oznaczenia UN i UNC. Gwinty calowe definiowane są liczbą zwoi na cal, a kąt zarysu wynosi 60 lub 55 stopni.

Średnicę gwintu oznacza się literą d, która wskazuje na średnicę walca na zewnętrznym wierzchołki. Wybierając gwint, należy sugerować się tabela skoków gwintów metrycznych. Skok oznaczany jest literą P – jest to przesunięcie osiowe po jednym obrocie śruby. W gwintach metrycznych skok mierzony jest od wierzchołka a w gwintach calowych w przeliczeniu na jeden cal.